De genderidentiteit van M.L. (19, die/hun) is tot op heden een groot vraagteken. Die getuigt over welke twijfels er allemaal in hun hoofd rondspoken. “Het is een voortdurende tweestrijd.”
Door Rune Smets
“Tijdens mijn puberteit ben ik actief beginnen nadenken over mijn gender. Al snel dacht ik: ‘Oei, er klopt iets niet’. Zodra ik besefte dat mijn geaardheid en gender absoluut niet matchten, is er een heel twijfel- en denkproces gestart in mijn hoofd.”
Hoe ervaar je die twijfels?
“Het is een voortdurende tweestrijd. Voor mezelf maakt het absoluut niet uit welke term ik op mijn gevoelens en gender plak. Helaas kan de maatschappij maar moeilijk om met personen die niet in één hokje passen. Dat merk ik ook aan de manier waarop de maatschappij naar mijn genderidentiteit kijkt. Vooral het idee dat ik door anderen als vrouw wordt gezien, voelt heel ongemakkelijk aan. Daardoor kreeg ik ook een afkeer van mezelf.”
Zoals je zelf aangeeft is de maatschappij op verschillende vlakken gefocust op ‘hokjes’. Hoe moeilijk is het om daar mee om te gaan als je twijfelt aan je gender?
“Enorm moeilijk, geloof mij. De maatschappij verwacht van ons dat we op alles de juiste termen kunnen plakken. De realiteit is uiteraard anders. Voor jezelf is het vaak duidelijk wie je nu bent, wat je voelt en wie je wil zijn. Dat juist verwoorden naar de buitenwereld toe is en blijft moeilijk. Zo is in mijn geval hoe ik mij voel vaak situatiegebonden. Op sommige momenten voel ik me non-binair, op andere momenten voel ik me dan weer meer een zij en wie weet voel ik me binnenkort wel meer een hij.”
“De maatschappij verwacht dat we op alles de juiste termen plakken”
“Ook voor mezelf is het een heel proces om uit te zoeken wie ik nu eigenlijk ben en hoe ik dat gevoel het best kan benoemen. Soms is het nu eenmaal zo dat er nog geen juiste term voor die gevoelens bestaat. De buitenwereld beaamt die termloze wereld niet, wat het extra moeilijk maakt in mijn hoofd.”
Voel je de nood om die twijfel op te lossen?
“Ik heb beslist dat er aan één van de twee iets moet veranderen: of aan mijn geaardheid of aan mijn gender. Mijn geaardheid kan ik uiteraard moeilijk onderdrukken, terwijl ik mijn genderidentiteit meer zelf in de hand heb. Toch heeft het even geduurd voor ik doorhad dat ik niet in het juiste lichaam zit. Dat wil ik nu veranderen, zodat de maatschappij mij ook gaat beschouwen als het gender waar ik me comfortabel bij voel.”
Wat houden die veranderingen in jouw geval juist in?
“Er staan verschillende grote dingen op de planning waar ik enorm hard naar uitkijk. Zo heb ik in april met mijn chirurg mijn borstamputatie gepland. Een grote stap die ik zeker wil zetten én waar al enorm veel over is nagedacht. Ik stond al een tijdje op een wachtlijst voor zo’n operatie, dus toen ik het goede nieuws te horen kreeg, ben ik beginnen wenen van blijdschap. Ik dacht ‘eindelijk neem ik eens een stap en wordt er iets ondernomen’. Daarnaast heb ik ook al enorm veel nagedacht over een naamsverandering. Die staat voorlopig nog niet ingepland.”
“Ik heb nu wel de drijfveer vanuit mezelf gevonden om iets te veranderen, terwijl dat vroeger voornamelijk werd gestuurd door anderen. Wel op een positieve en goedbedoelde manier weliswaar. Omdat ik nu alle beslissingen volledig vanuit mezelf heb gemaakt, voel ik me er ook veel comfortabeler bij.”
“Jij bent de enige persoon die over je eigen lichaam en gevoelens kan en mag beslissen”
Heb je schrik voor bepaalde zaken eens die veranderingen er zijn geweest?
“Ik heb voornamelijk schrik dat alles gaat tegenvallen. Net omdat sommige twijfels nog enorm hard spelen in mijn hoofd. Ik heb schrik dat de operatie tegenvalt of dat de naamsverandering toch niet helemaal gaat zijn wat ik in gedachten had. Ik ben bang dat ik het gevoel van opluchting en euforie dat ik na de veranderingen zal hebben aan het ‘ophemelen’ ben, ondanks ik er wel enorm hard naar uitkijk. Gelukkig ben ik me er ook honderd procent van bewust dat er opnieuw twijfels gaan opkomen na bv. de operatie. Daar moet ik me nu zo goed mogelijk op voorbereiden.”
Zoals je zelf vertelt zijn je borstamputatie en eventuele naamsverandering grote stappen waar je hard naar uitkijkt. Zijn er momenteel ook moeilijkheden waar je op botst tijdens je twijfelproces?
“Ik heb altijd het gevoel gehad dat ik mezelf tegenhield om bepaalde dingen te doen. Vaak klinken ze als onbenullige zaken, maar voor mij vormen ze een extra schakel in mijn denkproces. Zo durfde ik me bv. nooit opgeven als monitor bij jongerenkampen waar samen gezwommen zou worden. Dit aangezien ik mezelf dan zou moeten vertonen ik zwemkledij, wat een enorm moeilijke stap is als je twijfelt aan je gender en lichaam.”
“Nu ik beter weet hoe ik mij voel en hoe ik wil gezien worden door anderen, heb ik de stap eindelijk durven zetten. Daarnaast is mezelf introduceren aan (onbekende) mensen nog iets waar ik mee worstel. Van zodra ik mijn naam zeg, classificeren ze mij meteen als vrouw. Dat is juist hetgeen waar ik me absoluut niet comfortabel bij voel. Toch wil ik ook niet meteen mijn volledige twijfelproces aan het blootgeven. Dat zou voor hen ook te veel worden.”
Wat zou je tot slot nog willen meegeven aan mensen die met dezelfde twijfels zitten?
“Hoe cliché het ook mag klinken: ‘Volg je eigen gevoel en luister naar je lichaam en gedachten’. Jij bent de enige persoon die over je eigen lichaam en gevoelens kan en mag beslissen. Als je nog met vragen zit zou ik aanraden om je in te lezen in dergelijke ‘genderkwesties’ via internet. Praten met een (vertrouwens)persoon waar je met je gedachten en twijfels terechtkan kan ook altijd helpen om alles beter een plaats te geven. Als je uiteindelijk het gevoel hebt dat je bv. echt niet in het juiste lichaam zit, moet je het kunnen toegeven aan jezelf en er voluit voor gaan om daar eventueel dingen aan te veranderen. Zolang je je er zelf comfortabel bij voelt, ga je er alleen maar gelukkiger van worden.”