Op haar 15de raapte Dalila Wekking (20) al haar moed bijeen en vertelde ze aan haar ouders dat ze lesbisch is. Iets dat op zich veel moeite vraagt. Haar Marokkaanse afkomst maakte het haar niet gemakkelijker. “Mijn mama dacht dat het een fase was en verbood me mijn familie in Marokko in te lichten”, vertelt Wekking.
“Ik heb er eerst voor gezorgd dat ik mezelf 100% accepteerde”
Zelfacceptatie, de stap naar geluk
Het proces van zelfacceptatie is volgens Dalila één van de moeilijkste en langste processen die er bestaan. Toch is het een belangrijke stap naar geluk. Door zichzelf te accepteren vond Dalila de moed om uit de kast te komen voor haar ouders. “De band tussen mijn mama en mij is nooit optimaal geweest. Toch had ik de nood haar te vertellen dat ik lesbisch ben. Ik wou niet dat dingen onduidelijk waren of onbesproken bleven. Ik wist op voorhand dat ze niet goed ging reageren. Daarom heb ik er eerst voor gezorgd dat ik stevig in mijn schoenen stond en mezelf voor de volle 100% accepteerde.”
“Plak niet te snel een label op jezelf enkel om anderen tevreden te stellen”
Wekking wist dat haar mama het in eerste instantie zou ontkennen. “Ze vroeg me of het geen fase was, of ik het wel zeker wist. Toen ik haar antwoordde dat dit is wie ik ben, bleef ze me raar aankijken. Ze wou het niet geloven.” Dalila’s Nederlandse vader ontving haar echter met open armen. “Mijn papa zei simpelweg: doe waar je gelukkig van wordt. Dat maakte me blij.”
Religie, een invloedrijke factor
Dalila en haar mama waren het erover eens dat er niets gezegd zou worden tegen familie die nog in Marokko woont. “Op zich vond ik het niet zo erg”, zegt Wekking, “Ik heb niet veel contact met mijn familie daar dus hun mening heeft niet zoveel invloed op mij.” Toch vindt Dalila het alarmerend dat ze niks mag zeggen. “Het feit dat ik het beter verzwijg wijst erop dat LGBT+ in Marokko toch wel gevoelig ligt. Dat komt volgens mij vooral door religie.”
“Zelf ben ik niet gelovig, dat heeft er wel voor gezorgd dat ik mezelf makkelijker kon aanvaarden.” Ze zegt dat het proces veel moeilijker zou zijn geweest indien ze in Marokko geboren was. Niet alleen voor zichzelf maar ook voor haar omgeving vermits religie daar heel hoog staat. “Ik heb er nog nooit echt over nagedacht, maar ik denk dat ik wel geluk heb dat ik in België geboren ben.”
“Mijn advies: Neem je tijd”
Neem je tijd
Zoals de meesten heeft Dalila ook een periode van twijfel gekend. “Door mij te omringen met positieve mensen en door erover te praten kwam ik na anderhalf jaar tot besef dat ik lesbisch was. Maar ook dat daar niets mis mee is. Ik heb geleerd om mezelf te accepteren voor wie ik ben.” Haar zelfzekerheid heeft er ook voor gezorgd dat haar mama haar mening heeft bijgestuurd. “Onlangs had ik een vriendin die regelmatig over de vloer kwam. Mama maakte hier helemaal geen probleem van.”
“Mijn advies aan andere jongeren met of zonder etnische achtergrond is dat je voldoende tijd moet nemen om alles voor jezelf uit te zoeken”, zegt Dalila. “Plak niet te snel een label op jezelf enkel om anderen tevreden te stellen. En omring je vooral met mensen die je aanvaarden, zeker als je een andere etnische achtergrond hebt.”
Door Manon Van Hauwaert