“Vandaag gaat een naamsverandering veel vlotter dan toen ik aan de mijne begon. De eerste vereiste was dat je al met de hormonenkuur moest begonnen zijn voordat het proces kon starten. Na een half jaar werd mijn naam eindelijk goedgekeurd. Nog eens twee weken later kon ik mijn pas aanvragen.”
“Ik wou absoluut niet dat mijn nieuwe naam op mijn geboortenaam zou lijken. Mijn geboortenaam begon met een S, dat is het enige wat iedereen moet weten. Toen ik opzocht welke namen er populair waren in mijn geboortejaar, stootte ik op ‘Jaeson’, heel vreemd geschreven.”
“Je straalt als je Jason zegt.”
“Mama overtuigen was een opgave want zij wilde liefst een Belgische naam zoals Siebe, Sebastiaan,… met een S, omdat ze dat initiaal wilde behouden. Toen ik Jason voorstelde, heeft ze het eerst aan vrienden gevraagd. Hun raad was om het mij eens te laten uitspreken en toen ik dat deed, was mama direct overtuigd. ‘Je straalt als je Jason zegt’, zeiden al haar vrienden.”
“Een jeugdvriendin zei dat die naam daarvoor al in mijn hoofd zat”
Jason had alle aspecten die ik zocht. Ik behoud de S in mijn naam en het aantal letters komt overeen met dat van mijn geboortenaam. Blijkbaar zat die naam vroeger al in mijn hoofd. Op school in een rollenspel speelde ik steevast een jongen. En toen noemde ik me ook altijd Jason.”
Door: Laurence Verhees, AP journalistiek